My mountain hikes no. 13 - Cajas

[ENG]
I have climbed many mountains in various parts of the world, but they have never been high enough to cause me to feel altitude sickness. Although it is said that the first effects of altitude sickness for people living in the lowlands can be felt already at an altitude of 2,000 meters above sea level, I did not feel any discomfort while hiking in much higher mountains. But everything takes time. Going to Cajas National Park, the vast majority of which is located over 4000m above sea level. We didn't plan to do any particularly big trekking. The plan was to make only a short loop around the main lake with the usual approach to the peak no more than 300 meters above the lake surface. Once there, it turned out that the 300 meters of climbing to the viewpoint was more exhausting for me than conquering any Tatra peak. But as I already mentioned, the route was 5 kilometers in total and only 300 meters of ascent, so we managed to do the trek with a bit of shortness of breath on the ascent. The biggest problem started at night, because that's when we had a terrible headache that didn't let us sleep even for a moment. 21:00... 22:00... 24:00... 1:00... 1:30... 4:00... and so on until morning. In the meantime, the ambient temperature dropped significantly, which only made our overnight stay even more miserable.
I have already told you about the unpleasantness of visiting the Cajas National Park, now it is worth mentioning the good sides of that place. It was one of the most exotic places I have ever seen. In the Cajas National Park there were a lot of plants that looked as if they were planted by UFOnauts from a distant galaxy. Agatka and I took quite a nice series of photos of plants, each of which could just as easily grow on some distant, undiscovered planet. One of the bushes looks like a huge pineapple planted in the ground, and older specimens have a two-meter-long stick covered with something like mineral wool. There were tiny flowers growing on the ground that looked like circus tents. Only new things in my personal botanical diary. Moreover, in the morning there was a stick insect walking around our tent, and when Agatka got off the bus, she accidentally trampled on a beetle the size of a mouse at the gas station. All this makes me feel like a lynx, because I know that the jokes are over, that we are already in the tropics, that tarantulas may be lurking just around every corner, under every stone.
[PL]
Po wielu górach, w różnych zakątkach świata chodziłem, ale nigdy nie były to tak wysokie góry aby odczuwać chorobę wysokościową. Choć mówi się, że pierwsze skutki choroby wysokościowej dla ludzi na co dzień żyjących na nizinach mogą być odczuwalne już na wysokości 2000 metrów nad poziomem morza, to ja chodząc po wiele wyższych górach nie odczuwałem żadnego dyskomfortu. Ale wszystko do czasu. Jadąc do Parku Narodowego Cajas, który w zdecydowanej większości położony jest ponad 4000m n.p.m. nie planowaliśmy robić szczególnie dużych trekkingów. Plan zakładał zrobienie wyłącznie krótkiej pętli wokół głównego jeziora z zwykłym podejściem na szczy liczący nie więcej niż 300 metrów ponad powierzchnie jeziora. Na miejscu okazało się, że owe 300 metrów podejścia do góry na punkt widokowy było dla mnie bardziej wyczerpujące niż zdobycie dowolnego tatrzańskiego szczytu. Ale jak już wspomniałem trasa liczyła łącznie 5 kilometrów i tylko 300 metrów podejścia więc z lekka zadyszką na podejściach udało nam się sprawie zrobić trekking. Największy problem zaczął się w nocy, bo właśnie wtedy pojawił się okropny ból głowy który nie pozwalał nam zasnąć nawet na chwilę. 21:00... 22:00... 24:00... 1:00.... 1:30... 4:00.... i tak aż do rana. W między czasie temperatura otoczenia znacznie spadła, co tylko jeszcze bardziej uprzykrzyło nam ten nocleg.
O nieprzyjemnościach zwiedzania Parku narodowego Cajas już opowiedziałem, teraz warto wspomnieć o dobrych stronach tamtego miejsca. Było to jedno z najbardziej egzotycznych miejsc jakie w życiu widziałem. W Parku Narodowym Cajas była cała masa roślin wyglądających jakby zostały posadzone przez UFOludki z odległej galaktyki. Zrobiliśmy z Agatką całkiem fajną serię zdjęć roślin, z których każda równie dobrze mogłaby rosnąc na jakiejś odległej nie odkrytej planecie. Jeden z krzaków wygląda jak ogromny ananas wsadzony w ziemię, a starsze okazy posiadają pałkę dwumetrowej długości porośniętą czymś jakby wełną mineralną. Na ziemi rosły malutki kwiatuszki, które do złudzenia przypominały namioty cyrkowe. Same nowości w moim osobistym botanicznym pamiętniczku. Poza tym rano po naszym namiocie chodził sobie patyczak, a Agatka wysiadając z autobusu, na stacji benzynowej niechcący rozdeptała żuka wielkości myszy. Wszystko to sprawia, że stałem się czujmy jak ryś, bo wiem, że żarty się skończyły, że jesteśmy już w tropikach, że tuż, tuż, za każdym rogiem, pod każdym kamieniem mogą czaić się one tarantule.

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.