Świątynia Rokkakudo w Kioto została zbudowana przez japońskiego księcia Shōtoku. Jej nazwa pochodzi od heksagonalnego kształtu budynku. Podobno książe Shōtoku kąpał się w stawie, który znajdował się w tym miejscu i podczas tych kąpieli zapragnął stworzyć tu świątynię.
Trafiłam tu przypadkiem. Spacerowałam po Kioto i w pewnym momencie po swojej lewej stronie zobaczyłam tą świątynię. Na tyle mnie zaciekawiła swoim wyglądem, że postanowiłam ją zobaczyć z bliska.
Jak widzicie znalazły się tam buddyjskie tabliczki modlitewne Ema - okrągłe, z białym ptakiem, gołębiem po zewnętrznej stronie. Co ciekawe złe wróżby - te białe karteczki zostawiane w świątyni są oplatane wokół gałęzi tamtejszego drzewa (możecie to dostrzec na poprzednim zdjęciu). Pierwszy raz widziałam takie nietypowy sposób pozbywania się niesprzyjających wróżb. W innych świątyniach wróżby oplatały specjalnie ku temu przygotowane, cienkie, drewniane pale - ustawione jak drabinka i zakryte małym daszkiem.
Trafiłam na czas, gdy tutejszy duchowny odprawiał modły.
Bardzo interesujące wydały mi się te posążki, jakby małych dzieci z wydzierganymi, różnokolorowymi czapeczkami. Okazało się, że są to Jizo.
Jizō (jap. 地蔵) lub Jizō-bosatsu (jap. 地蔵菩薩) – japoński odpowiednik bodhisattwy Ksitigarbha (po chińsku: Dizang). Drugie co do popularności bóstwo buddyjskie po Kannon. Japończycy czczą go jako patrona noworodków i dzieci nie narodzonych, pielgrzymów i kobiet w ciąży. Jego posągom przypisuje się nierzadko magiczną właściwość (np. odnajdowanie zagubionych rzeczy, spełnianie życzeń). Elementem jego kultu jest ubieranie posągów w czerwone peleryny i nakrycia głowy, na znak, że pragną opiekować się bóstwem.
Źródło: Wikipedia
Obok posążków było ustawionych mnóstwo białych ptaszków, takich jak te z tabliczek Ema. Gołębie są w Japonii symbolem pokoju.
Ciekawie wyglądało tutejsze Temizuya, czyli miejsce gdzie rytualnie obmywa się ręce i usta. Woda wypływała z ust dorodnego smoka.
Dalej znajdowało się sporo posągów dzieci. Jeden z nich miał na sobie kolorową czapkę i szalik.
Posągi dzieci wyglądały niesamowicie, gdy padały na nie promienie słońca. Większość z nich miała uśmiechnięty wyraz twarzy.
Bardzo mi się spodobał ten posążek, ma w sobie coś słodkiego, ujmującego. Wygląda jakby trzymał bukiet czerwonych kwiatów.
Spodobał mi się też ten posąg. Przedstawia pewnie jakieś buddyjskie bóstwo, ale nie wiem jakie.
Przy wyjściu można było zobaczyć takie porcelanowe figurki oraz drewnianą lalkę Kokeshi.
